การเขียนโปรแกรมกับเออเร่อ เป็นของคู่กัน เหมือนข้าวเหนียวเปียก กับ มะม่วง โปรแกรมเมอร์กับภาษาอังกฤษ ก็มักจะต้องเป็นคู่เวรกัน เหมือนงูเหลือมกับเชือกกล้วย (เพราะโดยส่วนใหญ่แล้ว เออเร่อจะเป็นภาษาอังกฤษ และบางท่านก็มักจะอ่านไม่ออก และไม่ค่อยจะใส่ใจมัน)

สำหรับมือใหม่ที่เพิ่งเขียนโปรแกรม เวลาเจอโปรแกรมมันฟ้องเออเร่อ อ่านมันสักหน่อย และเสียเวลาแปลมันสักนิด อย่าประเภทเห็นเออเร่อเหมือนเห็นผี เจอปุ๊บปิดปั๊บ แล้วมานั่งเดาเอาเองว่า เราทำผิดตรงไหน มันผิดตรงนี้แหละ ผิดตรงที่ไม่ยอมอ่านเออเร่อที่ฟ้องให้รู้เรื่อง

เวลาเราเจอโปรแกรมมันฟ้องเออเร่อนะครับ ให้ตั้งใจ พยายาม กลั้นใจ อ่านมัน ถ้าอ่านไม่ออกก็ติดตั้งโปรแกรมดิกชันนารี ไว้ในเครื่องสักโปรแกรม แล้วเปิดแปลมันทีละตัว แล้วพยายามตีความให้ได้ว่า เขาฟ้องว่าอะไร

ถ้าท่านทำอย่างนี้เป็นประจำ ทักษะภาษาท่านก็เพิ่มขึ้น ทักษะในการเขียนโปรแกรมก็จะเพิ่มขึ้นด้วย การแก้ปัญหานั้นจะต้องแก้อย่างมีลีลา ไม่ใช่เดาเอาส่งๆ  ผมเจอมาเยอะ คนประเภทไม่ชอบเออเร่อ ไม่รู้เป็นอะไรเขา เจอปุ๊บรีบปิดปั๊บ แล้วมานั่งเดาเอาว่าน่าจะผิดตรงนี้ ผมล่ะ อยากจะใช้กำลังภายกระแทกชีพจร คนพวกนี้ให้พิการไปเลย จะได้ไม่ต้องเขียนโปรแกรมกันอีกต่อไป

ยิ่งเขียนยิ่งอารมณ์มันขึ้น สรุปเลยละกัน

1. ให้มองเออเร่อว่าเป็นผู้ให้ความรู้เพิ่มเติม
2. ภาษาอังกฤษง่ายกว่าภาษาเขมร
3. อย่าแก้ปัญหาด้วยการเดา
4. กำจัดนิสัยที่เป็นศัตรูต่อการเขียนโปรแกรมเสีย

วัชรเมธน์ ชิษณุคุปต์ ศรีเนธิโรทัย

Programmer, Blogger

ชีวิตมันคือการเดินทางเพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง และเพื่อค้นพบอะไรบางอย่าง สิ่งที่รู้แล้วจะได้บอกกล่าวให้คนข้างหลังได้ฟัง เพื่อเดินลุยเข้าไปในพงหนามอย่างเตรียมใจไว้แล้วว่าอาจจะต้องเจ็บ